Plastikowy model do sklejania.
W komplecie: farby, klej, pędzelek
Producent: Heller
Numer katalogowy: 56625
Długość: 650 mm
Liczba elementów: 622
Do wyboru jedna z trzech wersji malowania:
-
Francja: Avenir, 1965
-
Włochy: Espresso Corinto, 1976
-
Panama: Shahrazad, 1984
Od lat 60 XX w. promy samochodowe stały się powszechne na Morzu Śródziemnym.
Na początku 1965 roku Compagnie de Navigation Mixte z Marsylii zamówiła prom samochodowy z Forges et Chantiers de la Méditerranée w La Seyne-sur-Mer. Avenir był ich pierwszym promem samochodowym i ostatnim statkiem zamówiony przez tę firmę.
Oddany do użytku 4 listopada 1965, Avenir został zwodowany 21 czerwca 1966 i dostarczony do „Mixte” w dniu 25 marca 1967 r. (IMO 6614815).
Statek był w pełni klimatyzowany i mógł pomieścić 918 pasażerów (376 w klasie pasażerskiej, 364 w miejscach siedzących i 178 w akademikach). Miał miejsce na 130 pojazdów, które mogły wjechać na statek przez tylne wrota lub przez sześć bocznych drzwi (110 pojazdów w garażu i 20 pojazdów w ładowni).
Pasażerowie klasy mieli dostęp do jadalni na 200 miejsc, dwóch saloników, jednego z parkietem tanecznym, Lido Bar z basenem, sklepem i telewizorem. Pasażerowie Klasy Ekonomicznej skorzystali z baru oraz świetlicy z telewizorem.
Inauguracyjna podróż Avenira na Baleary i do Tunisu odbyła się w dniach 14-17 kwietnia. 18 kwietnia odbył swoją pierwszą komercyjną podróż z Marsylii do Tunisu. 1 lipca 1969 r.
Avenir został przeniesiony Compagnie Générale TransMéditerranéenne (CGTM) w ramach połączenia Compagnie de Navigation Mixte i usługi śródziemnomorskie Compagnie Générale Transatlantique. Avenir, który operował między Francją, Algierią i Tunezją, przypłynął do Marsylii po raz ostatni w Październiku 1975, kiedy został wycofany ze służby i wystawiony na sprzedaż.
Statek został sprzedany w styczniu 1976 r. włoskiej firmie Trans Tirreno Express, która obsługiwała ją pod nazwą ESPRESSO CORINTO między Włochami a Grecją. Portem macierzystym w tym czasie było Cagliari.
Statek został wycofany z eksploatacji w 1981 r. z powodu trudności finansowych TTE i przez prawie trzy lata nie był eksploatowany.
W 1984 roku został zakupiony przez panamską firmę Marinvest Founds i jako SZAHRAZAD służył do transportu muzułmańskich pielgrzymów nad przez Morze Czerwone.
We wrześniu 1985 roku jej kariera zakończyła się, gdy zatonął w pobliżu Jeddah po tym, jak został zniszczony przez ogień.